περλιτικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «περλιτική υφή» (πετρογρ.)

γεωλογικός όρος που περιγράφει τη μορφή τών ορυκτών συστατικών ορισμένων ηφαιστειακών πετρωμάτων, κατά την ψύξη τών οποίων δημιουργούνται σφαιρικές καμπύλες ή ρωγμές που χωρίζουν το ιέτρωμα σε σφαιρικά σώματα σαν μαργαριτάρια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. perlitic (texture) (< περλίτης*)].